Nr 8, 1 lutego 2014
Dezinformuj
i karz. Blokada informacyjna jako drut kolczasty Obozu
Koncentracyjnego Polska
Blokada dostępu
do informacji i kolektywna akcja przeciwko jednostce i jej rodzinie
należą do podstawowych narzędzi organizacji przestępczej rządzącą
Polską, regułą organizacyjną państwa bardzo szczególnego
rodzaju. Właściwe informacje są dostarczane jedynie członkom
organizacji. Organizacja przeprowadza ataki zbiorowe przeciwko
każdemu wyselekcjonowanemu do śmierci społecznej.
Informacje są
ukrywane przed obiektami ataku. Najprostszy akt przekazania
informacji jest przekształcony w sprawę skomplikowaną i obarczoną
błędami. To, co w normalnych warunkach jest prostą czynnością
przekazania kwantum wiedzy jest celowo zmienione w operację rozmytą
i złożoną, pełną błędów popełnianych celowo i pełną
niejasności. Informacja jest rzadko przekazywana w sposób prosty i
jednoznaczny. Pomiędzy źródłem informacji a osobą, która jej
potrzebuje do normalnego funkcjonowania, umieszczane są dodatkowe,
zbędne etapy pośrednie. Labirynt zamiast precyzyjnej i
bezpośredniej komunikacji. Stworzona jest przestrzeń wymówek,
kiedy następuje próba wyjaśnienia, dlaczego informacja nie dotarła
do celu lub dlaczego została zniekształcona.
Ogłoszenia i
wypowiedzi publiczne są czynione w sposób charakterystycznie
niejasny i wieloznaczny. Często służą one dalszemu utrudnieniu
odróżnienia prawdy od fałszu. Dokumenty są niedostępne lub
trudne do uzyskania. A jeśli uda się uzyskać dostęp do dokumentu,
jego autentyczność jest często wątpliwa. W wielu przypadkach
proces fałszowania dokumentacji może być rozciągany dowolnie
długo.
Uczestnictwo w
przepływie informacji jest warunkiem koniecznym funkcjonowania
jednostki ludzkiej w każdej społeczności. Blokada informacyjna
zwiększa podatność na manipulacje i prowokacje. Celem jest
wywołanie w obiekcie poczucia bezradności, niemożności planowania
i realizacji zamierzeń, pozbawienie kontroli nad jego własnym
życiem.
Blokada
informacyjna jest właściwie aktem przemocy przeciwko umysłowi i
duszy.
Organizacja czyni
proces uzyskiwania informacji kosztownym w sensie materialnym i
psychologicznym. Jeżeli obiekt próbuje ustalić fakty lub uzyskać
dostęp do dokumentów, organizacja wykorzystuje tę sytuację do
przeprowadzania kolejnych ataków i prowokacji. Celem jest oczywiście
zmuszenie obiektu do zaprzestania poszukiwania informacji w obawie
przed kolejną rundą bicia mentalnego jako następstwa próby
skorzystania z najprostszych praw. Kara za poszukiwanie informacji
jest formą tortur psychologicznych.
Deprywacja
sensoryczna, blokada informacyjna lub fałszowanie informacji były
narzędziami używanymi w więzieniach komunistycznych. Dzisiejsza
blokada informacyjna jest prostą kontynuacją schematu więziennego.
Celem jest maksymalne rozszerzenie szarej strefy niepewności.
Oznacza to, że różne historie i narracje mogą być zniekształcane
i zmieniane ad infinitum, zgodnie z bieżącym kierunkiem
wektora "dynamiki rewolucyjnej", jak ujął to Stanisław
Mackiewicz w książce o Rosji bolszewickiej. Logiczną i zamierzoną
konsekwencją ukrywania i zniekształcania informacji jest
falsyfikacja wszelkich postępowań prawnych.
Paradygmat
więzienia przeszedł ewolucję i jest dzisiaj zręczniej
zamaskowany. Jednakże koncepcja dozorców więziennych i więźnia
leży u podstaw państwa rządzonego przez organizację. Obserwujący
i obserwowany. Więzienie obejmuje teraz obszar całego kraju.
Inwigilację można w prosty sposób rozciągnąć poza granice
kraju. Obiekt jest poddany drobiazgowej inwigilacji i kontroli.
Organizacja zbiera najbardziej szczegółowe informacje na jego
temat.
Deprywacja
informacyjna jest częścią szerszego schematu zadawania śmierci
społecznej tym, którzy reprezentują wartości ogólnoludzkie i
prawa fundamentalne. Tak działa Polska postkomunistyczna. Oprawcy i
niewolnicy.
Mając do
czynienia z dezinformacyjną polityką junty, należy założyć, że
wszelkie wypowiedzi jej reprezentantów są kłamstwem, o ile nie
zostanie udowodnione inaczej.
