Good evenink

Surveillance by Gazeta Wyborcza

Od listopada ubiegłego roku przeglądano mój blog z biura spółki Agora SA ponad 100 razy. 28 maja 2008 było 16 odsłon mojego bloga spod adresu tej firmy.

Agora SA is the mother company of Gazeta Wyborcza, the leading newspaper in the postcommunist Poland. My blog was viewed over 100 times from the offices of Agora SA since November 2007. On 28 May 2008 there were 16 visits from that address.

Comrade Bogdan Lis

Dziennik Bałtycki 21 September 2007. Comrade Bogdan Lis in an interview before last year's parliamentary elections. English translation follows.

English version.

How often do your former friends call you a commie?

Never. They know I believe in what I am doing. Although recently I had an argument with some PiS (PiS - Prawo i Sprawiedliwość) activist in a convenience store near my apartment. I do not know him but he recognized me. However he did not speak to me directly. He talked with the sales lady. He first described how he was overthrowing the communism in 1988 while "Lis and others like him" were nowhere to be seen. Then he showed the banner of Platforma Obywatelska with the slogan "The rules of PiS - contempt" and continued to speak to the lady, "You see, they should be beating them with the police sticks and lock behind bards for things like these". Then I had enough and I said "You know, we remember the times when they were beating with sticks and locked behind bars for hanging posters on the walls". He said "This was good. At least people obeyed the law". He looked like a retired ubek (communist secret police member), trying to cure his frustration in Prawo and Sprawiedliwość. I am not saying everyone in PiS is like that, but it really tells you something that he was not afraid to come out with such views.

Nice scene, nice operational work, comrade. You really have life-long experience of lying and working for the communist dictatorship.

Bogdan Lis was one of the leaders of the Solidarity trade union in the 1980s. In reality he never stopped working for the communists. Faithful member of PZPR (the communist party) and ZMS (The Union of Socialist Youth) he joined Solidarity only to spy on union activists and destroy the Solidarity from within.

What about former secret police functionaries becoming members of Prawo and Sprawiedliwość? There are signs that some of them indeed have joined PiS. They can spy on PiS members from within the party, destroying it while giving an excuse for attacking PiS.

Most likely the scene in the convenience store was arranged. It is a piece of cake for comrade Lis and his friends from SB. The sales lady could then tell everyone from the neighborhood how comrade Lis was defending democracy. Bogdan Lis entered Sejm (the Polish Parliament) as a member of LiD, Lewica and Demokraci, a somewhat repainted communist party.

Michnik, Gazeta Wyborcza, socjotechnika

Another attack on President Lech Kaczyński and Poland. The first of the titles inside the red frame is "President's suicidal strategy". The next is "Murderers of Poles unknown". One of the Gazeta Wyborcza's (and other media) techniques of vicious attacks againt President Kaczyński is the placement of words such as murderer, rapist etc. near "prezydent" or "Kaczyński".

Kolejny atak na Prezydenta i na Polskę w portalu Gazety Wyborczej. Zwróćmy uwagę na sąsiedztwo tych słów ze słowami samobójczy i mordercy. Stały element socjotechniki Wyborczej Michnika.

It's the morality, comrade

Former member of the communist party PZPR labels the presidential veto to one of the parliament's legislative acts as 'immoral'. The picture shows the front page of Gazeta Wyborcza's portal. What a bad joke.

Balcerowicz applied and was accepted to the communist party in 1969, when he was 22. This was shortly after the brutal suppression of the Prague Spring and after the anticommunist demonstrations in Poland and the following repressions of 1968. Right after the antisemitic campaign led by the communist minister of interior comrade Moczar.

In 1978-1980 Balcerowicz worked at the Institute of the Fundamental Problems of Marxism-Leninism which was under direct supervision of the Central Committee of PZPR.
This was as far away from morality, decency and reason as you could get.

Balcerowicz is responsible for massive pathologies of the early 1990s. He is the hero of the communist nomenklatura, who could do with the state enterprises whatever they wanted. And so many did overtake (read: stole) public property and suddenly became owners of e.g. the factories where they worked as directors. There was absolutely no control over the management of the state property. The communist fortunes have risen thanks to Balcerowicz. The ministry of finance and many other ministries at that time were run by the communists. Balcerowicz did not lift a finger to introduce change and bring in new people without communist ties who were not corrupt by the communist regime.

Balcerowicz is responsible for the corruption of those times and for sweeping various scandals under the carpet. The former owners of land, buildings and factories that were confiscated by the communists after WWII in most cases were not able to recover their property. The new cast of communists-turned-capitalists was born. The apparatchiks and collaborators of the communist secret police had all the support they needed. The rest of the population had no chance in this race.

The communist 'moralists' (how is that for an oxymoron?) from Gazeta Wyborcza should start the project to build a mausoleum for their hero, comrade Balcerowicz, who served their party fellows so well.

And now for something completely different...

And the winner is...

The night 12/13 December 2008. The anniversary of the imposition of martial law in Poland 1981. One of the two guests in the TVP Info studio was Bogdan Lis, former member of PZPR, the communist party and one of the Solidarity leaders. The discussion was accompanied by live broadcast from the street demonstration in front of the Jaruzelski's apartment.

Today Bogdan Lis is a member of parliament representing the party Lewica and Demokraci (LiD) . LiD is a postcommunist party where former apparatchiks from PZPR (Szmajdziński, Kwaśniewski, Borowski) unite with a group of former Solidarity leaders, some of whom were also members of PZPR for some time. Happily together.

The first picture shows Bogdan Lis.

On the next picture you can see the flag of the Polish Communist Party (Komunistyczna Partia Polski). This organization existed between WW I and WW II and planned to stage communist revolution in Poland and hand over areas of Poland to the Soviet Union and Germany (that would also be ruled by communists after a revolution). KPP was run from Moscow and was outlawed in Poland. During the entire interview with Jaruzelski's supporter the KPP flag was prominently displayed in the background. The tv crew did nothing to prevent this. They were filming and the red flag was shown. Remember that both Nazi and communist ideology is banned in Poland today.

Imagine a swastika shown on a public tv in Germany. What would the reaction be? However, the guests in the studio did not seem uncomfortable with what they saw. The woman reporter did not do anything to remove the KPP flag from the picture. What does this situation tell you? Just think a little.

The last picture displays the flag of another pro-communist party.

The demonstration had a totalitarian feel. The night, the torches lit at midnight by an "anticommunist group" holding the banner Młodzież Wszechpolska, men in the pro-communist group standing back to the camera, not eager to show their faces. The 180 participants (the number was given in the news the next day) were split by the police line.

It looked surreal. If you think of a demonstration, would you organize it at night? No people on the streets. No one around to join spontaneously. You will never get a crowd.

The whole concept of staging a night demonstration in front of Jaruzelski's house make no sense. However it would make perfect sense if we allow to think that the entire thing was organized by Jaruzelski supporters who divided among themselves the roles of "anticommunists" and Jaruzelski defenders. It is a funny thought but surprisingly it explains logically the time and place of the event. The additional bonus of such a fake demonstration is the excuse to stop demonstrating when Jaruzelski dies.

The British poet John Masefield once wrote:

I have seen flowers come in stony places,
And kind things done by men with ugly faces,
And the gold cup won by the worst horse at the races.
So I trust, too.

Now you can easily complete the phrase from the title of this post.

Looking to the stars, working for the devil

You may have heard of Alexander Wolszczan, professor of Astronomy at the Pennsylvania State University, who collaborated with the SB (Służba Bezpieczeństwa), the communist secret police.

When the news about Wolszczan's collaboration with the SB came out he just happened to be in Poland. How convenient. The timing of Gazeta Polska's publication about Wolszczan was probably not accidental. Wolszczan was immediately available to control the damage. GP released the news when it was already clear that it will come out anyway - the special university commission in Toruń investigating the links of the faculty to the communist secret police already knew the facts.

Here is an interesting piece from the Daily Collegian, the Penn State's campus newspaper (there are quite a few strange pieces in the article written by Matthew Spolar, e.g. the claim that Wolszczan criticized the communist regime on the student radio broadcast and smuggled underground literature; fake excuses I think).

Bernhard said Wolszczan's account of clamming up when talking to the secret police is "certainly believable" and was used by many Poles in his situation.
"Some of [the SB agents] made stuff up to please their superiors," Bernhard said. "In the case of someone like [Wolszczan], with a reputation as a world-class researcher, someone may have made something up as well, as a way to put pressure on him or to ruin his reputation."
Wolszczan said he took presents from the SB to avoid confrontation, but threw them away.
"There was absolutely no way I would accept anything from the SB," he told the university.

Michael Bernhard is a professor of political science at Penn State and a collaborator of Jan Kofman and Henryk Szlajfer. Both Kofman and Szlajfer come from communist families, from the same group of people as Michnik and Kuron. Kofman was the editor-in-chief of PWN (Polskie Wydawnictwo Naukowe, Polish Scientific Publishers) for several years in the 1990s. No doubt communist connections helped. Szlajfer's entire family worked for the communists. His uncle was a communist partisan (probably working for NKVD) in WWII and got killed by the anticommunist underground forces in Poland. Paul Lendvai wrote in his book "Anti-Semitism Without Jews: Communist Eastern Europe" that Szlajfer agreed to work for the communist secret police during an interrogation in 1968. After 1989 Szlajfer was working in the Ministry of Foreign Affairs and became the head of the American department and the editor-in-chief of the bilingual "Polish Quarterly of International Affairs".

In 2005 Szlajfer was the top candidate for the Ambassador of Poland to the United States. However IPN (Institute of National Remembrance, they hold what was left from the communist secret archives) refused to give clearance to Szlajfer. Only then Szlajfer withdrew his candidacy.

So who is teaching political science in the US? What do the students learn from Michael Bernhard whose Polish friends are so deeply immersed in the communism? That it was ok and normal to work for the communist secret police? That there is nothing wrong with it?

In November 2008 we heard that the director of the Astronomy Center at the Copernicus University in Torun, prof. Kus, was also a communist agent. It is very interesting to read what Kus said about Wolszczan just two months earlier, when we learned about Wolszczan's work for the SB:

- Pisanie historii na podstawie teczek esbeków to błąd. Nie wierzę, że prof. Wolszczan był współpracownikiem SB - deklaruje dyrektor CA UMK prof. Andrzej Kus. - Znam go od lat i wiem, że to porządny człowiek.

In English:

"Writing history based on the communist secret police archives is a mistake. I do not believe that prof. Wolszczan was a collaborator of the SB," declares director of the Astronomy Center of UMK prof. Andrzej Kus. "I know him for many years and I know he is a decent man".

If this were a comedy we would laugh our heads off. But this is a serious problem. It shows you that the communist collaborators praise each other like in a well rehearsed script.

Whenever you scratch the surface somewhere, you immediately get communists, agents of SB and voices of support coming from guys like them. But the general public most often doesn't know that the person expressing support is another communist, their agent or someone from their family. These guys are in top positions today. They basically run the country.

Specjalista od korytarzy

Wildstein. Funkcjonariusz Wildstein.

W ubiegłym tygodniu czołowy specjalista od niepokazywania niczego, Bronisław Wildstein, pokazał w swoim programie w TVP, jak przechadzał się po korytarzach.

Co pokazał i co ujawnił Wildstein? Pokazał, jak wyglądają korytarze Instytutu Dziennikarstwa i Nauk Politycznych Uniersytetu Śląskiego. Farba na ścianach jest koloru żółtego. Są lamperie. Widać było dwie studentki schodzące po schodach. Jana Iwanka, współpracownika SB, szukał tak nieudolnie, że nie mógł go spotkać.

W jednym z ujęć Wildstein wchodzi do sekretariatu i pyta, gdzie może spotkać Iwanka. Pani odpowiada, że ma wykład. Wildstein idzie pod salę wykładową. Iwanek kończy wykład i znika wyjściem dolnym z audytorium. Wildstein stoi pod wyjściem górnym i Iwanka nie spotyka.

Wildstein wcale nie chciał pokazać Iwanka w telewizji. Chodzenie po korytarzach UŚ to typowe zajmowanie czasu antenowego bzdetami. Gdyby chciał pokazać Iwanka, nie musiałby pytać w sekretariacie, gdzie on teraz jest, bo wiedziałby o tym znacznie wcześniej z rozkładu zajęć. Każdy, kto chodził na jakieś wykłady na uczelni, wie że wykładowcy zazwyczaj wychodzą z sali drzwiami najbliższymi miejsca, w którym stoją. W audytorium jest to wyjście na poziomie dolnym - blisko tablicy.

Woda z mózgu będzie robiona

W połowie września telewizje zapowiedziały polityczne trzęsienie ziemi w piątek przed weekendem. Pitera miała powiedzieć coś na Kłopotka. Albo odwrotnie. Rozstrzygnięcie quizu miało nastąpić w poniedziałek.

I co? Starczyło tego bzdetu z Kłopotkiem i Piterą na parę dni. W sam raz, żeby zająć weekend i mówić kompletnie o niczym. Kto dziś pamięta, jakie słowa padły? O co chodziło?

Było dokładnie tak samo, jak na konferencjach prasowych Leppera: on ujawnił, ujawnia i będzie ujawniał. Mówił kompletnie bez sensu, ale nie o sens chodziło. Miał jedynie stwarzać pretekst funkcjonariuszom do powiedzenia lub napisania "a jeśli to, co mówi Lepper, jest choćby w 10 procentach prawdą"? Wiarygodność Leppera jest wzorcem zera w międzynarodowej skali wiarygodności, podobnie jak kawałek metalu w Sevres pod Paryżem pełnił rolę wzorcowego metra. Nie było żadnej różnicy między słowotokiem Leppera, a słowotokiem funkcjonariuszy. W obu przypadkach zerowa zawartość informacji.

A Kłopotek i Pitera? Nie było afery Kłopotka, nie było kwitów, nie było sensu. Nie było niczego prócz ogłupiającego szumu.

Parafrazując Beatę Sawicką, funkcjonariusze mogą mówić:

Woda z mózgu będzie robiona. Teksty na paskach będą szły. Warszawa nasza.

Komunistyczne kłamstwo Gazety Wyborczej

28 listopada 2008

Socjotechniki Gazety Wyborczej próbka kolejna. Na pierwszym obrazku słowo Moskwa sąsiaduje ze słowem miłość. Pozytywne skojarzenia. Niżej na tym samym obrazku najgorzej o prezydencie USA, jak tylko można.

Na drugim obrazku tytuł doniesienia o śmierci Wolińskiej. Tytuł brzmi tak, jakby to była informacja o śmierci jakiejś prokurator Kowalskiej, która ścigała przestępców:

"Zmarła Helena Kowalska, prokurator, która ścigała członków grupy przestępczej". Wprawdzie pojawia się słowo "stalinowska", ale ma ono bardzo małą zawartość informacyjną. Obok nazwiska Wolińskiej powinno pojawić się słowo "zbrodnia", np. tak:

"Zmarła Helena Wolińska, winna zbrodni sądowych na oficerach polskich".

W tytule Wyborcza użyła "żołnierzach AK", zamiast "oficerów polskich". Osłabia to wymowę tytułu, bo nie pojawia się słowo "polski". Pamiętajmy, że najbardziej znaną z ofiar Wolińskiej był gen. August Emil Fieldorf, generał brygady Wojska Polskiego.

Słowo "ścigać" w tym kontekście jest kłamstwem. Określa bowiem normalną czynność prokuratury, jaką jest próba zatrzymania przestępców i skazania ich prawomocnym wyrokiem.

Na trzecim obrazku tytuł wyszydzający prezydenta Polski. Pojawia się na stronie głównej portalu dużej gazety, a nie w niszowym pisemku satyrycznym.

Podsumujmy.

• Ciepło o Rosji. Z miłością
• Prymitywny atak na prezydenta USA
• Kłamstwo w tytule o zdrajczyni winnej zamordowania oficerów polskich
• Szyderczo o prezydencie Polski

Twarz Tuska 26 listopada 2008

I parę innych.

Ubloid przeciwko prezydentowi Kaczyńskiemu i przeciw Polsce

W miejscu, w którym umieszczono zdjęcie i cytat Ławrowa powinno być zdjęcie Lecha Kaczyńskiego i cytat jego wypowiedzi.

1. To prezydent Kaczyński był na miejscu zdarzenia
2. To on był zagrożony
3. To on jest polskim prezydentem i najważniejszą osobą naszego państwa. Dlatego jego zdanie powinno pojawić się na pierwszym miejscu. Wypowiedź Ławrowa niczym nie zasługuje na umieszczenie jej na pierwszym planie.

Umieszczenie w tym miejscu zdjęcia Ławrowa jest zgodne z propagowanym przez Gazetę Wyborczą prymatem interesów rosyjskich nad polską racją stanu.

Prawy fragment obrazu się nie mieści w kolumnie bloga i jest powtórzony w całości na drugim obrazku. Zwróćmy uwagę na to, że oba tytuły artykułów, w których pojawia się nazwisko Lecha Kaczyńskiego, sąsiadują z tytułami opisującymi przestępstwa:

'Kaczyński przesadził w Gruzji' ' Jaka wizyta, taki zamach'
Szokujący raport o domach dziecka: pobicia, gwałty

Prezydent przesadził w Gruzji
Kat bije rodzinę i wraca do domu

Jest to socjotechnika, której celem jest zakodowanie u czytelników odruchowej negatywnej reakcji na samo wspomnienie o Lechu Kaczyńskim. Nie ma to nic wspólnego z dziennikarstwem. Stąd słowo 'ubloid' w tytule wpisu.

Funkcjonariusz Lis walczy o przetrwanie Leppera

Lista adresowa starostw powiatowych

dostępna pod adresem powiaty.blogspot.com.

Misappropriation of European Union funds in the Wrocław area in Poland

Dear European Commission,

Please investigate the distribution of the EU funds in the Wrocław area in Poland. The local press and Internet users described the pathological decisions made by the local officials. Charges of nepotism are common. Unfortunately, the Civic Platform (Platforma Obywatelska), the current ruling party in Poland (together with PSL, with a smaller share of votes but also famous for its nepotism) is not interested in cleaning up this mess.

Take Joanna Naliwajko who was active in awarding a large grant to her boyfriend. Naliwajko's sister is married to Marek Obrębalski, the president of Jelenia Gora and a member of the Civic Platform.

Take Piotr Borys, Deputy Governor of the Wroclaw region (województwo dolnośląskie) from the Civic Platform. His wife, Marzena Krauz-Borys, is the Treasurer of Civis Europae, a fundation from Lubin, which received the grant in excess of 5 mln PLN. The director of the fundation, Barbara Skórzewska is also a member of the Civic Platform.

The political party links are being used as the main criteria in awarding European grants. The European Union funds are appropriated improperly. Large amounts of money are being wasted.

Funkcjonariusz Zaremba o Michniku

Proszę zwrócić uwagę na słowo w tytule artykułu ujęte w ramkę. Słowo "demiurg" ma wydźwięk pozytywny. Tytuły artykułów to bardzo ważny element socjotechniki ubekistanu. W tytułach artykułów opisujących ludzi ubekistanu funkcjonariusze umieszczają słowa ciepłe, pochwalne, radośnie brzmiące. Celem jest budowanie pozytywnych, odruchowych skojarzeń. To samo dotyczy zdjęć i podpisów pod zdjęciami, a także zakończeń artykułów. W środku artykułu może znajdować się dowolna sieczka i bełkot (tak, jak w przypadku artykułu Zaremby).

Ubloid tropi pierogarnię, milczy o przekrętach

4 listopada 2008
Gazeta Wyborcza tropi pierogarnię Caritasu, w której porcja pierogów kosztuje 8 zł.

Tymczasem stowarzyszeniu Civis Europae związanemu z wicemarszałkiem Dolnego Śląska, Piotrem Borysem z Platformy Obywatelskiej, przyznano grant w wysokości ponad 5 milionów zł. Jego żona, Marzena Krauz-Borys, jest skarbnikiem stowarzyszenia. Piotr Borys również należał do niego. Prezesem stowarzyszenia jest pani z Platformy Obywatelskiej. Stowarzyszenie nie prowadzi żadnej istotnej działalności. Z witryny internetowej Civis Europae można wywnioskować, że działalność jest pozorowana po to tylko, aby otrzymać grant unijny.

GW pierogarnię umieszcza w centralnym miejscu portalu, wśród najważniejszych wydarzeń. Pomieszanie hierarchii ważności spraw jest cechą charakterystyczną ubekistanu.

Wolelibyśmy przeczytać o firmie AOW Progres Marka i Norberta Wojnarowskich z Platformy Obywatelskiej, zarabiającej na długach szpitali i o zadziwiających układach w samorządach miast Dolnego Śląska zdominowanych przez Platformę Obywatelską.

Socjotechnika Gazety Wyborczej

W portalu gazeta.pl

28 września 2008

9 października 2008

1 listopada 2008

Pogardliwie o Polsce, ciepło o Putinie. To Adam Michnik dzisiaj. Kontynuacja. Ojciec Adama Michnika wczoraj: Ozjasz Szechter. Prawdopodobnie agent sowiecki. Oskarżony i skazany w 1934 za zdradę.

Tytuł "Amerykańskie świnie..." wisi w portalu Wyborczej już chyba trzy dni. Zbyt długo, aby to był przypadek. Normalna gazeta zatytułowałaby artykuł inaczej: w sposób ciekawy, ale bez agresywnych podtekstów. Można popatrzeć do prasy zachodniej. Jest na czym się wzorować.

P.S. Ostatnie dni to nasilenie prymitywnej antyamerykańskiej propagandy. Gazeta Wyborcza reprezentuje interes Rosji.

3 listopada 2008

Bełkot funkcjonariusza Zaremby

Oto artykuł funkcjonariusza Zaremby z okazji 30 rocznicy wyboru Jana Pawła II na papieża. Pozorując życzliwość, Zaremba wykonuje socjotechniczną robotę, która ma na celu zniszczenie wizerunku Jana Pawła II jako duchowego pasterza Kościoła i nauczyciela. Identyczny cel realizowała dyktatura komunistyczna. W artykule Zaremba pisze, że lubił Gierka. Zapraszam do uważnej lektury fragmentów artykułu.

16 października 1978 r. ja, piętnastolatek, kąpię się w łazience, a w pokoju rodzice oglądają telewizyjny dziennik. Mama woła nagle: Polak został papieżem! Wydostaję się z wanny. Słucham, jak donośny głos anonsuje wybór Jana Pawła II, kalecząc nazwisko "Wojtyła" - pisze w DZIENNIKU Piotr Zaremba.

Już na samym początku artykułu próbuje sprowadzić myśli czytelnika do najniższego poziomu. Stąd bezsensowne wspomnienie o łazience (kogo obchodzi to, czy był wtedy w łazience czy nie?). Dalej "kalecząc nazwisko Wojtyła". W tym zdaniu także mamy do czynienia z próbą zniszczenia doniosłości tej chwili. Zwraca uwagę na rzeczy nieistotne, pomijając to, co najważniejsze. To typowy chwyt funkcjonariuszy.

(...) Co dalej? Pamiętam moje i moich rówieśników poczucie: Wojtyła to fajny gość. Inny niż księża, których poznawaliśmy na co dzień. Już wtedy krążyły opowieści o tym, jak jeździł z młodzieżą na narty, jak biwakował. Moje najbardziej atrakcyjne koleżanki z liceum powtarzały z egzaltacją: "nasz papież". Zupełnie jakby mówiły o gwiazdach rockowych.

Tu mamy atak na duchowieństwo: "Inny niż księża, których poznawaliśmy na co dzień". Próba przeciwstawienia Karola Wojtyły całemu polskiemu duchowieństwu, co jest kompletnym absurdem. "Fajny gość", czyli znów negacja duchowości. Pisze o egzaltacji, sugerując tym samym płyciznę doznań duchowych. Ustawia papieża w rzędzie z muzykami rockowymi. Trudno o większy bezsens.

(...) Lubiłem Edwarda Gierka, wydawał mi się sympatyczny i zachodni. Ale każdy by się roześmiał, słuchając kawału: "Przychodzą polscy dziennikarze do Gierka i pytają: Towarzyszu pierwszy sekretarzu, cieszycie się, że Wojtyła został papieżem? Oj, cieszę się cieszę - pada odpowiedź. Ale naprawdę się cieszycie? Oj, cieszę się cieszę, bardzo się cieszę. Ale towarzyszu pierwszy sekretarzu, naprawdę się cieszycie? No tak naprawdę, to wolałbym, żeby został Babiuch". Edward Babiuch był bardzo mało charyzmatyczną osobą numer trzy w PZPR.

"Lubiłem Edwarda Gierka". Dalej: "każdy by się roześmiał, słuchając kawału". Nie każdy. Zaremba próbuje ocieplić komunistyczną dyktaturę. "Kawał" o Babiuchu brzmi, jakby był przeznaczony dla betonu PZPR. Proszę zauważyć, że Zaremba ciepło pisze o Gierku, a lodowato o papieżu. To nie pomyłka. Tak piszą funkcjonariusze.

To poczucie bezsilności władzy, ba państwa, ujawniło się najmocniej wiosną 1979 r., gdy Jan Paweł II przyjechał do nas. W przeddzień jego wizyty w Warszawie i nasza wychowawczyni, i pani od łaciny w liceum powtórzyły z naciskiem, że następnego dnia mamy być normalnie w szkole. Obie nie były partyjne. Dzień później przyszły podobno tylko trzy osoby. Nikt nigdy do tych nieobecności nie nawiązywał. Jakby to się nie zdarzyło.

"nie były partyjne"? Co z tego wynika? Nie wiemy kim były. Równie dobrze mogły współpracować z SB lub mogły być zastraszone przez dyrekcję szkoły.

Kolejne papieskie pielgrzymki to był gigantyczny tor z przeszkodami. W 1979 r. żeby pójść ze swoją grupą na mszę dla młodzieży na Placu Zamkowym, wyszedłem z domu przed trzecią rano. W 1983 r. wraz kolegami ze studiów (historia, Uniwersytet Warszawski) zapisaliśmy się do papieskiej służby porządkowej. Spędziłem z nimi cały dzień na Stadionie Dziesięciolecia, zanim przyjechał On. Potem z dwoma kolegami wyruszyłem pociągiem do Wrocławia. Pół nocy w podróży, drugie pół - wędrówka na wrocławski hipodrom, żeby Go posłuchać i zobaczyć. Wreszcie znów pełen ludzi pociąg i msza w Nowej Hucie. Nieprzespane noce, tłok i stałe poczucie, że nic nie widać, niewiele słychać.

"gigantyczny tor z przeszkodami". Tak, dla funkcjonariuszy to był tor z przeszkodami. Wierni przeżywali podniosłe chwile. A funkcjonariusze mieli tor z przeszkodami.

"nic nie widać, niewiele słychać". Te słowa podkreślają dystans i wyobcowanie. Funkcjonariusz musi tak pisać - ma przedstawiać papieża jako osobę całkowicie daleką i obcą.

Bo pozostał białą figurką, która gdzieś mignęła, do której nie można się było dopchać. I której, prawdę mówiąc, słuchałem jednym uchem. W roku 1979 msza na Placu Zamkowym to była wyprawa z nowymi kolegami z liceum. W 1983 integrowałem się z kolei na potęgę z kolegami ze studiów. Na dokładkę wtedy już wszędzie szukaliśmy antykomunistycznej zadymy. Kiedy na uliczkach Nowej Huty doszło go ganianek z milicją, poczułem ulgę. Wreszcie się dzieje!

Dalej to samo. Traktowanie pielgrzymki papieskiej jak koncertu piosenkarza. Prymitywizacja uczuć wiernych i doznań duchowych. Funkcjonariusz.

Bo doszła polityka! Pamiętam nadsłuchiwanie z rodzicami głosu papieża w Wolnej Europie na początku stanu wojennego. Ludzie "Solidarności" wspominają, jak to obawiali się Wałęsy po wyjściu z internowania. Czy nie okaże się za miękki? Ja, wstyd się przyznać, bałem się głosu Jana Pawła II. Byłem już po kuble zimnej wody, który wylał nam na głowy, szkoda, że w wyjątkowo niezręczny sposób, prymas Glemp. Więc się bałem. Niepotrzebnie. Do dziś nie wiem, czy Kościół grał na kilku fortepianach z rozmysłem, czy to była naturalna różnica temperamentów. Mocny czysty głos z Rzymu mówiący o "naszych niezbywalnych prawach" był tym, czego wyczekiwaliśmy. Papież okazał się papieżem powstańczym, nawet jeśli do powstania nikt nie wzywał.

Tu próbuje wmawiać, że papież to nie Ewangelia, wiara, zmartwychwstanie ducha, ale polityka. "Papież okazał się papieżem powstańczym" - cóż za bełkot. Typowy bełkot funkcjonariusza.

Dopiero w wiele lat później, pisząc książkę o Ruchu Młodej Polski, dowiedziałem się, że w 1979 r. podczas Jego pierwszej pielgrzymki niektórzy członkowie straży papieskiej do spółki z milicjantami wyrywali ludziom opozycji transparenty. W 1983 r. nikt by się na coś takiego nie odważył, ale pamiętam nasze zgorszenie, gdy jeden z naszych "dowódców" ze straży przechadzał się za pan brat z oficerem MO. Więc była ta dwuznaczność - my ludzie "Solidarności", ale na ile reszta Kościoła za nami nadąża? Byliśmy przekonani, że Jan Paweł II jest w tej sprawie z nami, ale czy na pewno? Po wyjeździe papieża próbowaliśmy jeszcze działać w straży. Skończyło się na jednej procesji Bożego Ciała. Nasz papież był wodzem narodu.

"Nasz papież był wodzem narodu". Papież nigdy nie był wodzem narodu. To oczywiste kłamstwo. Takie same kłamstwo jak kłamstwo funkcjonariusza Michalskiego, że Jan Paweł II był społecznym Mesjaszem. Jest to kontynuacja prób propagandy komunistycznej, której celem było zniszczenie ducha.

Z następnej pielgrzymki 1987 r. Aleksander Hall zapamiętał morze transparentów "Solidarności" w Gdańsku. Ale ja zapamiętałem samotność małej, rozpędzonej przez milicję demonstracji po mszy, gdzieś na warszawskim Powiślu. I artykuł Tomasza Wołka pod pseudonimem Józef Wierny w podziemnej "Polityce Polskiej" wyklinający tych, którzy "wykorzystują Kościół do swoich celów".

Wołek? Śmiechu warte. Wołek jest nikim. Prostym funkcjonariuszem. Funkcjonariusz Zaremba całe papiestwo Jana Pawła usiłuje wtłoczyć w politykę i demonstracje. Nie jest jednak idiotą. Wykonuje zadanie.

Jak na to patrzę po latach? Zarzucając nam upolitycznienie wszystkiego, także kolejnych papieskich pielgrzymek, tacy katoliccy intelektualiści jak Andrzej Grzegorczyk dotykali jakiegoś problemu. Moi koledzy ze studiów nawet jak organizowali pikiety antyalkoholowe przed sklepem monopolowym (tak, tak), walczyli ze znienawidzoną władzą. Tyle że ja ludzi, którzy się tym oburzali, także księży, odbierałem jako "sztukatorów" z piosenki Gintrowskiego. Jako tych, którzy wszystko chcą na siłę upiększyć. Nawet plecy tych co siedzą w więzieniu pomalować na różowo.

Ale gdzie w tym biała figurka widziana z daleka? To, co mówił, jednym uchem wlatywało, drugim wylatywało - może poza: Niech zstąpi duch Twój i odnowi oblicze ziemi, tej ziemi. Ale to zapamiętać, to straszny banał. Ja zresztą cały czas się wadziłem z papieżem. Miałem do niego pretensję - na przykład o to, że jeżdżąc po świecie, nie rozróżnia między demokratycznymi przywódcami i dyktatorami. I nie chodziło mi tylko o Jaruzelskiego, ale o Pinocheta. Powiedzmy też sobie szczerze, nie dawaliśmy sobie rady z niektórymi punktami jego nauki. Ja nie miałem jak Andrzej Horubała snów, w których debatuję z księdzem Wojtyłą o seksie przedmałżeńskim. Ale dowiedziałem się kiedyś, że papież naucza: grzeszyć można nawet z własną żoną. Pobiegłem z tym do kolegi, który uchodził za związanego z Kościołem. - No tak, to przesada - przyznał po namyśle.

Ostatni akapit to kwintesencja pisaniny funkcjonariusza. Próba całkowitej anihilacji nauki papieskiej. Żaden szanujący się człowiek nie mógłby tak napisać. Że nic nie zapamiętał. Co za bzdura. Zaremba przedstawia siebie tutaj jako najbardziej prymitywnego z prymitywnych: nic nie zapamiętał, miał pretensje do Jana Pawła II i nie wie, że grzech ma różne oblicza. Funkcjonariusz.

(...) Właśnie, moja mama... U schyłku lat 80. wdałem się w kłótnię z grupą kolegów o tak zwaną ludową religijność. - Siedzą, śpiewają te swoje grafomańskie pieśni, modlą się do Matki Boskiej, jakby była trzecią osobą Trójcy - krzywili się moi rówieśnicy, którzy poprzednie lata spędzili przy grobie księdza Popiełuszki, ale mieli dosyć. Mnie się zrobiło żal tych ludzi, wśród których była też moja mama. Czułem, że są jakoś tam prawdziwsi od nas. - A papież? - przypomniałem, przywołując obraz krzepkiego mężczyzny, który zawodzi "Barkę", nieco fałszując. To było nasze... Przynajmniej moje.

Tu znów próby rozdzielenia papieża od całego polskiego kościoła. Proszę zwrócić uwagę na następujące zwroty:

grafomańskie pieśni
modlą się do Matki Boskiej
mieli dosyć
Mnie się zrobiło żal tych ludzi
zawodzi "Barkę", nieco fałszując

To typowa socjotechnika funkcjonariuszy, usiłujących opakować chrześcijaństwo w negatywne zwroty. Pogarda dla chrześcijaństwa i głębokiej wiary. Tak pisze tylko funkcjonariusz.

Była i historia, o odmiennej wymowie. Kolega ze studiów Maciej Podbielkowski obeznany z kościelnymi sprawami opowiadał, jak na audiencji papież ściskał ludziom ręce. A tu jakiś Polak wczepiony w papieską dłoń po prostu zaczął przekazywać ją stojącej obok kobiecie. - Bierz pani tę rękę - burknął mężczyzna. Zobaczyłem wtedy innego papieża, już umęczonego (choć były jeszcze lata 80.), traktowanego przez rodaków jako cenny, ale jednak przedmiot. To była druga, mniej sympatyczna strona tej ludowej religijności, której broniłem.

Dalszy ciąg socjotechniki. Próba wdeptania papiestwa w ziemię.

Tylko czy ja byłem lepszy? W 1991 r. papież znów przyjechał. Zerkałem na telewizor ze zniecierpliwieniem. Raz wybrałem się na mszę, ale nawet go nie zobaczyłem. Znów byłem daleko. I poirytowały mnie słowa Jana Pawła II. Kazał nam być niezadowolonym z tego, co jest. Z transformacji? Z liberalnej demokracji? Z tego jak się prowadzimy? Czego od nas chce? Może powinien mówić jaśniej? - zastanawiałem się. Ja, 28-latek, który wciąż niewiele rozumiał.

"Poirytowały mnie słowa Jana Pawła II". Podkreślanie dystansu i obcości. "Czego od nas chce?" - tak funkcjonariusze widzą papieża.

Dziś myślę, że nie chciał mówić jaśniej z powodu "zatwardziałości naszych serc". Pozwalał nam nie brać swoich słów do siebie. Ale przestał być trochę fałszującym, krzepkim księdzem od wypraw na narty i powstańczym papieżem mile nas łechcącym wzmiankami o "Solidarności". Zaczynał nową debatę o Polsce, w której nie byliśmy już trzymającymi się za ręce dziećmi Sierpnia. Do dziś niepokoją mnie jego groźne słowa...

Dalsze wdeptywanie w najniższy poziom:

fałszujący, krzepki ksiądz od wypraw na narty
powstańczy papież
mile łechcący wzmiankami o "Solidarności"
groźne słowa

Arogancki, zarozumiały funkcjonariusz. Osadzony w roli bełkocącego sceptyka, który niczego nie rozumie. Podobnym bełkotem posługiwały się władze komunistyczne i ich służby.

Bełkot funkcjonariusza Michalskiego

Oto jak pisze o 30. rocznicy wyboru Karola Wojtyły na papieża funkcjonariusz Michalski w artykule z 16 października 2008. Prymitywna socjotechnika typowa dla funkcjonariusza. Socjotechnika polega na tworzeniu negatywnych skojarzeń z osobą papieża. Jan Paweł II nie jest atakowany wprost. Atak polega na implantowaniu negatywnych skojarzeń u czytelnika i powtarzaniu propagandy komunistycznej.

Karolowi Wojtyle zawdzięczam pierwszą "Solidarność", wydarzenie dla mnie i znacznej części mojego pokolenia formacyjne - na dobre i złe. (...)

byłem dzieckiem zupełnie niereligijnym.

Typowy funkcjonariusz udający sympatyka religii.

uważam, że młodzież w gierkowskim PRL była zdecydowanie mniej religijna, mniej żarliwa i głęboka w swoich związkach z katolicyzmem, niż to się zwykło później powtarzać

Powyższe zdanie to typowe pustosłowie, którego celem jest negowania zaangażowania religijnego w społeczeństwie. To miał być artykuł na okoliczność 30. rocznicy pontyfikatu. Pseudosocjologiczny bełkot jest tu zupełnie od rzeczy.

nie byłem jakimś wyjątkiem jako zeświecczony, zsekularyzowany młodzieniec, którego papież uwiódł - wcale zresztą nie w wymiarze religijnym

Michalski zapomniał dodać, że nie był wyjątkiem w środowisku funkcjonariuszy, z jakiego się wywodzi. Z doświadczeniem narodu (społeczeństwa) nie ma to nic wspólnego. Typowy bełkocik funkcjonariuszowski. Zwracam uwagę na słowo "uwiódł". Uwiedzenie oznacza chwilowe zauroczenie, słowo zupełnie nie na miejscu w tym kontekście. Czytelna podpowiedź funkcjonariusza.

Szczyt zarozumiałego bełkotu mamy tutaj:

Moim jedynym kontaktem z Kościołem w tamtych czasach był spóźniony nieco rok nauki religii będący przygotowaniem do równie spóźnionej pierwszej komunii. Wszystko to pod naciskiem bardzo religijnych dziadków przy całkowitej obojętności zarówno rodziców, jak i mojej własnej. Ten rok nauki religii w późnej podstawówce nastroił mnie raczej antyklerykalnie. Jako przyszły uczeń licealnej klasy biologiczno-chemicznej zamęczałem naszą siedemdziesięcioletnią katechetkę łatwymi paradoksami wynikającymi z najnowszych odkryć nauk przyrodniczych i medycyny aż po sztuczne zapłodnienie włącznie. A wszystko to ku rozbawieniu kilku innych, równie spóźnionych i niedopasowanych neokatechumenów. Ale cóż, jaka katecheza, taki dziecięcy antyklerykalizm. Kiedy ten rok upłynął - bo w liceum nauki religii nie kontynuowałem - odeszła również niechęć do Kościoła. Pozostała obojętność.

Totalna pogarda dla chrześcijaństwa.

Ponieważ w ogóle bezpośrednie kontakty z ludźmi są dla mnie trudne, to dzięki mediom - literaturze, gazetom, telewizji czy internetowi - czegoś się na temat naszego gatunku dowiaduję, a nawet zyskuję zdolność do empatii.

Dziennikarz i komentator gazety mówi, że ma trudności w kontaktach z ludźmi i wiedzę o ludziach czerpie z mediów? Trudno o większą głupotę. Funkcjonariusz.

Gdybym pojechał wtedy na którąś z mszy papieskich, nic by się może nie zdarzyło. Ale ponieważ śledziłem pielgrzymkę za pośrednictwem telewizji, bardzo realnie mnie ona dotknęła i w sposób istotny przemieniła.

Nic by się nie wydarzyło, gdyby uczestniczył bezpośrednio w spotkaniach z papieżem? Co za bzdura. Tak może pisać tylko funkcjonariusz, którego zadaniem jest negacja duchowego doświadczenia chrześcijaństwa i wspólnoty. Kościół to przecież wspólnota.

Cały cykl papieskiego wpływu, który miliony Polaków zaliczyło pomiędzy Sierpniem ’80 a stanem wojennym, miałem okazję skonsumować parę miesięcy wcześniej.

To też bełkot zarozumiałego funkcjonariusza.

O ile dzięki kardynałowi Wyszyńskiemu polski Kościół stał się potęgą w PRL, z którego mógł przecież wyjść zniszczony albo przynajmniej osłabiony, to monumentalny zdroworosądkowy konserwatyzm prymasa tysiąclecia sprawiał, że pod jego chłodnym spojrzeniem żadna "Solidarność" by się nie narodziła.

Przeciwstawienie kardynała Wyszyńskiego Janowi Pawłowi II. Znów kompletna bzdura i negatywna socjotechnika. Próba oderwania Jana Pawła od tradycji polskiego Kościoła. Trudno o coś bardziej idiotycznego.

Polskie społeczeństwo było wtedy sparaliżowane nie tylko przez pawłowowskie wychowanie, na które składały się represje lat 40., poznański Czerwiec ’56, Grudzień ’70. Blokował je także nigdy nieprzezwyciężony feudalny podział na elity i lud będący przekleństwem jeszcze w oczach naszych romantyków, a później Żeromskiego czy Brzozowskiego. Typowe dla nas feudalne rozwarstwienie owocujące snobizmem i resentymentem pogłębiła nadzorowana przez władze sekwencja Marca ’68 i Grudnia ’70, akcentująca izolację elit i ludu. Wolne Związki Zawodowe były w tym pejzażu wyjątkiem, przełomem, ale na zupełnie miniaturową, laboratoryjną skalę.

Pisze "Typowe dla nas feudalne rozwarstwienie". Powtarza komunistyczny atak na polskie społeczeństwo. Tak właśnie komuniści próbowali dzielić polskie społeczeństwo: na wrogie sobie klasy. Typowy funkcjonariusz.

Tymczasem papież, ze społecznego pochodzenia drobny polski inteligent zaściankowy, polonista, ksiądz, a potem purpurat, ale bez arystokratycznego zadęcia, uosabiał mit utrwalony w polskiej tradycji literackiej pod postacią okrzyku "z polską szlachtą polski lud!".

Pogłębianie podziału klasowego w stylu komunistycznym. Dalej, "purpurat" to słowo negatywne. Tam pisali komuniści. I tak pisze funkcjonariusz Michalski, wykonując zadanie.

Takim młodym ludziom jak ja, dzieciom inteligencji z awansu, stwarzał też złudzenie - jakże przyjemne, jakże radosne - że żyjemy w społeczeństwie naprawdę bezklasowym, a jedyną przeszkodą na drodze objawienia się polskiego narodu jako wspólnoty naturalnie demokratycznej czy wręcz republikańskiej są Oni, komuniści zainstalowani tutaj przez Moskwę.

Tu się przyznaje do pochodzenia z rodziny funkcjonariuszy. Bełkot o społeczeństwie bezklasowym. Terminologia komunistyczna. Prawdziwy funkcjonariusz.

No i jeszcze jedno, Karol Wojtyła był pierwszym Polakiem na czele wielkiej światowej instytucji. Kimś bez porównania większym niż Mirosław Hermaszewski.

Porównanie z Hermaszewskim. Niby "bez porównania", ale to przecież porównanie. Hermaszewski był nikim w społeczeństwie i nikim pozostał. Kimś mógł być tylko wśród funkcjonariuszy. Kłamstwo za kłamstwem. Co za język: "na czele wielkiej światowej instytucji". Język PZPR-owców i esbeków. To samo z Hermaszewskim.

Tyle że kolejnym naturalnym krokiem na tej drodze ku narodowej potędze było wyzwolenie się spod dominacji Rosji i przegnanie jej kolonialnych namiestników. W ten sposób, z takiej oto plątaniny nadziei, mitów i realnego społecznego ożywienia powstała pierwsza "Solidarność". A Jan Paweł II był jej ojcem. Słynny spór w hali Oliwii, gdzie większość delegatów na pierwszy zjazd NSZZ "Solidarność" chciała za związek podziękować papieżowi a mniejszość Jackowi Kuroniowi, jest niestety rozstrzygalny. To papież przełożył cały obecny w polskiej tradycji potencjał wielkości na konkret społecznego ruchu.

Nierozstrzygalny spór? Jacek Kuroń? Słynny spór, którego nikt w społeczeństwie nie pamięta? Co za bzdura. Funkcjonariusze mogą rzeczywiście Kuroniowi dziękować.

Ostatnie zdanie:

To papież przełożył cały obecny w polskiej tradycji potencjał wielkości na konkret społecznego ruchu.

To znów ideologia komunistyczna. Wmawianie, że to nie społeczeństwo stworzyło Solidarność, ale papież je zorganizował - padają przecież słowa "przełożył (..) na konkret społecznego ruchu". Przypomnijmy, że to był jeden z chwytów propagandy komunistycznej i to bardziej moskiewskiej. A tu funkcjonariusz Michalski posłusznie go powtarza.

Przypomnijmy tytuł artykułu: "Mój społeczny mesjasz". Trudno o większy idiotyzm. Mesjasz to zbawca duchowy, nigdy społeczny. Taki tytuł jest negacją całej postaci Jana Pawła II i chrześcijaństwa.

Spocznijcie, funkcjonariuszu Michalski. Zadanie wykonane. Cały styl tego artykułu jest charakterystyczny dla socjotechniki Służby Bezpieczeństwa.

15 października 2008 w Brukseli

Premier Donald Tusk i minister spraw zagranicznych Radosław Sikorski na szczycie przywódców państw UE w Brukseli.

Prymitywizm TVN24

Ekonomiczna Nagroda Nobla została przyznana Paulowi Krugmanowi z Princeton University. Po ogłoszeniu werdyktu prezenterka TVN24 nie kryła zdziwienia, że Amerykanin dostał tego Nobla, a tam przecież szaleje kryzys bankowy.

Pan z Centrum im. Adama Smitha grzecznie wyjaśniał pani, że w dziedzinie ekonomii amerykańskie uniwersytety nie mają sobie równych, bo tam toczą się najżywsze debaty i konstruowane są oryginalne teorie ekonomiczne. A za kryzys można obwiniać nie wykładowców uniwersyteckich, ale finansistów, a to trochę inna grupa ludzi.

Pani z TVN24 nie mogła odżałować, że ekonomicznego Nobla nie otrzymał Balcerowicz. Tu pan grzecznie wyjaśnił, że Balcerowicz nie stworzył spójnej myśli ekonomicznej.

Powyższa wymiana zdań doskonale ilustruje prymitywizm panujący w polskich mediach. Funkcjonariusze mediów nie rozumieją świata. Pół biedy, gdyby po prostu nie rozumieli świata. Ale oni nie tylko nie rozumieją, ale narzucają swój prymitywizm społeczeństwu.

Propaganda Gazety Wyborczej wyprała ludziom mózgi do tego stopnia, że przestali rozumieć, że sukces ekonomiczny (ci, którzy go odnieśli, bo nie wszystkim się powiodło) zawdzięczają sobie samym i swojej ciężkiej pracy, a nie Balcerowiczowi. Najlepiej Balcerowicza wspomina komunistyczna nomenklatura, esbecy i przestępcy.

Jak powiedziałby ubekistan, te trzy kręgi były skuteczne w kradzieży majątku społecznego.

Funkcjonariusz Zaremba broni Jaruzelskiego

Zaremba jest usytuowany na pograniczu Polski i ubekistanu. Jego zadaniem jest łagodzenie potępienia stanu wojennego, komunizmu i PRL. Wytrwale pracuje nad ociepleniem wizerunku komunistycznej junty. Tytuł artykułu sugeruje, że prawdziwy Jaruzelski to nie krwawy i bezwzględny dyktator, ale ktoś inny, niejednoznaczny.

Zaremba używa sformułowania o "nienagannej polszczyźnie". Tego typu wyrażenia mają właśnie sugerować, że Jaruzelski to nie człowiek Moskwy odpowiedzialny za zbrodnie wobec narodu Polskiego. Główną zasadą obrony komunistycznych i postkomunistycznych przestępców jest używanie wobec nich zwrotów pozytywnych. Zgodnie z tą zasadą Tomasz Lis w studio telewizyjnym wychwalał inteligencję Oleksego po skazującym wyroku sądu lustracyjnego. Jeśli będzie bezwzględnym przestępcą niszczącym porządek i dorobek obywateli, ubekistan powie o nim, że jest "skuteczny". Tak zapewne mówiliby o Feliksie Dzierżyńskim: inteligentny i skuteczny.

Zaremba odwraca uwagę czytelnika od odpowiedzialności Jaruzelskiego za zbrodnie komunizmu:

Ciekawe jest co innego. Jaruzelski ostatnie lata poświęcił walce o miejsce w historii.

A co w tym ciekawego? Hitler, gdyby żył, też poświęciłby swoje ostatnie lata walce o swoje miejsce w historii.

Funkcjonariusz Zaremba broni zbrodniarza, kłamiąc, że istotą rzeczy nie jest odpowiedzialność za stan wojenny i zbrodnie komunistyczne.

Równocześnie nie wykluczam, że przy końcu drogi Jaruzelski, dawny wychowanek księży marianów, naprawdę widzi siebie jako rzecznika "polskości". Może należy mu się z tego powodu cień współczucia.

Napiszmy to samo o Hitlerze.

Równocześnie nie wykluczam, że przy końcu drogi Hitler, dawny miłośnik malarstwa, naprawdę widzi siebie jako rzecznika "niemieckości". Może należy mu się z tego powodu cień współczucia.

Funkcjonariusz Zaremba pozuje na intelektualistę, dla którego ważne są nie zbrodnie, ale nieszkodliwa intelektualna gra. Tym samym bierze udział w komunistycznym kłamstwie.

Gugała gęgała

Dziś w CNN leciały kilkuminutowe wstawki z serii Eye on Poland.

Redaktorka z CNN przeprowadziła kilkuminutowy wywiad z Jarosławem Gugałą na Starym Rynku w Warszawie. Kiepsko wybrali. Gugała kaleczył angielski, jąkał się, yyyy... eee... Czy "gugała" znaczyło w dawnych czasach "jąkała"? Zanim jeszcze się odezwał, już widać było brak profesjonalizmu. Miętolił jakąś kartkę w dłoniach, obracał ją, jak speszony uczniak.

Kiedy przychodzi sprawdzian umiejętności, okazuje się, że strasznie cienkie bolki w tych mediach siedzą. Znaj granicę swoich kompetencji mociumpanie. Nie musisz dobrze znać angielskiego i posługiwać się nim, ale kto ci kazał leźć na ekrany CNN i stękać na cały świat?

Ot i cała prawda o kukiełkach w garniturach gadających z pudełka.

Wsio POjebałos' w PZPN

Rano jeszcze myślałem, że rząd PO-PSL ma chytry plan pozbycia się problemu organizacji Euro 2012 za pomocą UEFA i FIFA:

• Wchodzą z kuratorem do PZPN
• FIFA i UEFA stawiają ultimatum
• Rząd się nie ugina
  
• UEFA odbiera Polsce organizację Euro 2012
• Tusk ze Schetyną mają z głowy problem organizacji Euro 2012 (po co urobić się po łokcie, skoro słupki poparcia wyżej nie podskoczą, tylko spadną, gdy problemy organizacyjne związane z Euro 2012 wyjdą na jaw?)
  
• Czegotoniedojący działacze Platformy mogą dalej kręcić kasę na funduszach Unii Europejskiej, na zadłużonych szpitalach i w radach nadzorczych czegosięda pod specjalnym nadzorem funkcjonariuszy w mediach
  

Okazało się, że jest inaczej. Nagle ugoda z PZPN. Kto pociągał za sznurki kukiełek rządowych?

Niesmak, żenada. Dominuje wrażenie źle odegranej sztuki w podłym teatrzyku. Jakby ktoś za kulisami zmienił scenariusz. Sensu nie widać. Może i od początku miało go nie być. Po co w takim razie wychodzić na scenę? Kto im kazał?

Konflikt na linii rząd PO-PZPN od początku wyglądał na sztucznie rozdmuchany. Działacze PZPN mają przecież tyle wspólnego z działaczami Platformy Obywatelskiej. Wielu ma nieciekawe korzenie w PRL. Nie umiem sobie wyobrazić konfliktu interesów między PZPN a Platformą. Tu doją i tam doją. Po co mieliby sobie skakać do gardła?

Funkcjonariusze w mediach nie wykazują ani krzty dociekliwości. Wyobrażam sobie, że pod względem jakości mediów Polska sytuuje się gdzieś między Wenezuelą a Białorusią. The usual suspects odgrywają swoje role. Wiedzą, że mają głupio się uśmiechać i nie zadawać dociekliwych pytań. Sytuacja aż krzyczy, a tu głupie uśmieszki w studio.

Nam dociekać nie kazano.
Wstąpiłem do studia.
Dwieście głupów grzmiało.

A Listkiewicz dziś na Białorusi. Coś ostatnio Białoruś stała się popularnym celem podróży...

Euro 2012

Atak na PZPN wygląda na szyty grubymi nićmi. Rząd Schetyny i Tuska nagle zaatakował Polski Związek Piłki Nożnej. Najpierw roztoczył parasol ochronny nad przestępcami, a teraz udaje, że będzie zwalczał łapówkarzy.

Jest to zapewne też chęć zagłuszenia problemu polskich stoczni. Raczej nieprzypadkowo atak na PZPN następuje tuż przed ogłoszeniem spodziewanej negatywnej decyzji Komisji Europejskiej w tej sprawie.

Kim jest Grzegorz Schetyna

Haniebne wystąpienia nad grobami pomordowanych polskich oficerów, żołnierzy i policjantów w Miednoje.

Pamięć i prawda jest wspólna; komunizm nie wybierał, a dziś i Polacy, i Rosjanie żyją w wolnych krajach - mówił w Miednoje, nad grobami 6361 pomordowanych przez NKWD policjantów i żołnierzy, wicepremier i szef MSWiA Grzegorz Schetyna.

Rosjanie nie chcą pamiętać tych zbrodni. Ukrywają przed Polską ich dokumentację. Ostatnio rosyjski sąd wydał haniebny wyrok z haniebnym uzasadnieniem. Więc gdzie ta prawda, gdzie pamięć? Rosja nie uznaje zbrodni w Katyniu, Miednoje i Charkowie za ludobójstwo. Panie Schetyna, co znaczy idiotyczne zdanie "komunizm nie wybierał"? Co to znaczy, Grzegorzu Schetyno?

Człowiek wymawiający te słowa jest ministrem spraw wewnętrznych Rzeczypospolitej? Hańba. Komunizm wybierał dokładnie tak samo jak nazizm. Wybierali ludzie, zabijali ludzie. Mordowali elity polskiego społeczeństwa. Mordowali i zwykłych ludzi, kochających Polskę. To nie grypa zabiła polskich oficerów. O jakiejś chorobie można byłoby od biedy tak powiedzieć, ale nie o ludobójstwie.

Pamięć o przeszłości łączy nasze narody" - mówił Anatolij Gałubkin, szef administracji obwodu twerskiego.

Nie, panie Gałubkin, pamięć o przeszłości nie łączy naszych narodów. Nie chcecie pamiętać tych zbrodni. Zakłamujecie je, podobnie jak wiele, wiele innych. Dotąd nie spojrzeliście prawdzie w twarz jako naród. To jeszcze wciąż przed wami.

Galina Obrazcowa, wicedyrektorka petersburskiego Muzeum Historii Najnowszej, któremu podlega memoriał w Miednoje, podkreślała, że jest "jeszcze wiele do zrobienia przed historykami i muzealnikami, by przekazywać społeczeństwu prawdę o historii". Jej zdaniem śmierć Polaków i Rosjan, których szczątki spoczywają w wielu zakątkach Rosji, "powinna zostać oceniona pod kątem prawnym, ale nie trzeba dziś szukać, kto strzelał, a kto był rozstrzelany, kto katem, kto ofiarą, bo nie trzeba dzielić społeczeństwa".

Nie trzeba szukać, kto strzelał, a kto był rozstrzelany? Kto katem, kto ofiarą? Straszliwie kompromitujące, haniebne słowa.

Te haniebne słowa padają w obecności polskiego ministra spraw wewnętrznych i podczas rosyjskiej okupacji 1/3 terytorium Gruzji.

I po coś tam jechał, Grzegorzu Schetyno? Po co? Kim jest Grzegorz Schetyna?

Lisicki na posterunku

Oto fragment strony portalu rp.pl, internetowego ramienia dziennika Rzeczpospolita z 27 września 2008. Proszę zwrócić uwagę na fragmenty zaznaczone czerwonymi ramkami.

Omówimy je po kolei.

Snajperzy z Prawa i Sprawiedliwości. Taki tytuł artykułu ma sugerować militarne skłonności członków PiS. Tworzyć wokół nich klimaty bojówkarskie. Prasa ubekistanu jest cała przesycona podobnymi określeniami. Tytuł jest najważniejszą częścią artykułu. Czytelnik często widzi tylko tytuł, a artykułu nie czyta.

Posłowie formacji Jarosława Kaczyńskiego. Znów sugestia partii wodzowskiej typu faszystowskiego. Czy widzieliście w prasie zdania typu "formacja Tuska", "partia Schetyny i Tuska"? Nie widzieliście. A "partia braci Kaczyńskich" jest powtarzane bardzo często. Tusk w kampanii wyborczej powtarzał stale to właśnie wyrażenie.

Inne zwroty często używane do określeń Jarosława Kaczyńskiego i PiS to "do bólu", "po bandzie", "tych dwóch", "Kaczor" itd. Lista określeń jest bardzo długa. To wszystko po to, aby zaprogramować w społeczeństwie negatywny wizerunek Prawa i Sprawiedliwości. To żmudna, długotrwała robota. Działanie na pograniczu świadomości i podświadomości. Codzienne wtłaczanie takich negatywnych zwrotów ze wszystkich stron medialnego ubekistanu ma za zadanie włączać odruch Pawłowa w ogłupionym społeczeństwie.

Nieznośna jałowość polskiej polityki rzuca się w oczy niemal codziennie. To zdanie otwierające wpis w blogu Pawła Lisickiego, redaktora naczelnego Rzeczpospolitej, jest oczywistym kłamstwem. Jałowa jest nie polska polityka, ale polskie media, bo są zdominowane przez ubekistan. Oskarżanie polityki i polityków o wszystko, co złe, jest również stałym elementem socjotechniki ubloidów. Tymczasem najsłabszym elementem życia publicznego są fatalnie zaubeczone media zajęte gigantycznym praniem mózgów.

Z jednej strony Platforma. Zamiast reform PR. Przedwyborcze deklaracje miesiąc po miesiącu diabli biorą. Konkursy na prezesów wygrywają nie bezpartyjni fachowcy, ale znajomi królika.

Dlaczego funkcjonariusz Lisicki nie pisze po nazwisku: Piotr Borys, Joanna Naliwajko, Marzena Krauz-Borys, Marek Wojnarowski, itd. itd.? Funkcjonariusz Lisicki nie wymienia z nazwiska członków PO w negatywnym kontekście, bo zabrania tego linia programowa ubekistanu.

I natychmiast przechodzi do ataku na prezydenta i na PiS.

PiS coraz bardziej osuwający się w kryzys

Były premier albo wdaje się w burdy, albo zamiast przeprosić za siebie i swoich posłów przyłapanych na fałszywym usprawiedliwianiu nieobecności, udaje, że nic się nie stało.

W niewiele lepszej formie jest prezydent, którego analizy polityczne sprowadzają się ostatecznie do tego, że wielki projekt zmian zniszczyły media, a już w największym stopniu prawicowi publicyści. Tylko pogratulować przenikliwości i zdolności do samokrytyki.

Powyżej mamy typowe dla ubekistanu mieszanie spraw nieważnych z ważnymi. Ważne dla państwa i społeczeństwa są nepotyzm i korupcja Platformy Obywatelskiej. Nepotyzm widać gołym okiem. Korupcja jest bardzo prawopodobna, ale media nie próbują nawet dotknąć tego tematu. Tabu!

A potem słodziutko o Platformie:

Na szczęście czasem zdarza się coś nieoczekiwanego.

Ilekolwiek złotych myśli wyrzuciłby jeszcze z siebie poseł Palikot

piewcy powszechnej miłości i przebaczenia

Funkcjonariusz Lisicki trwa na posterunku.

Co Piotr Borys załatwił z Szymonem Pacyniakiem

Przypomnijmy.

Szymon Pacyniak, wicemarszałek województwa, nie będzie już członkiem Regionalnego Komitetu Sterującego. Sam zdecydował, że odejdzie. (...)

O jakie podejrzenia chodzi? (...) Pacyniak, jako członek RKS miał umożliwić spotkanie wnioskodawcy Piotra Borysa (UW) z jednym z ekspertów. Borys jako prezes należącego do gminy Aquaparku w Polkowicach chciał, by powstała tam kriokomora. Jego wniosek nie uzyskał jednak dobrej oceny ekspertów. Została ona jednak zmieniona po spotkaniu, w którym miał pośredniczyć Pacyniak. Po tych wydarzeniach marszałek województwa Paweł Wróblewski zapowiedział, że wyciągnie wobec wicemarszałka konsekwencje. Choć oficjalna wersja głosi, że Pacyniak zrezygnował z pracy w RKS sam, prawdopodobnie został do tego nakłoniony. (...)

Pospieszalski, Wildstein, Gargas

Zadziwiająca jest żywotność trójki kiepskich w TVP: Jan Pospieszalski, Bronisław Wildstein, Anita Gargas. Cała trójka ma za zadanie symulować obecność prawicowej części spektrum opinii w mediach publicznych. Medialne pranie mózgów nie byłoby skuteczne, gdyby zabrakło udających prawą stronę spektrum politycznego.

Kim są ci ludzie? Ściemniaczami i zagłuszaczami.

Bardzo zły program Jana Pospieszalskiego 8 września 2008. Pozornie nośny temat tragedii rodzinnej. Pospieszalski mówił o tym, ze mieszkańcy pewnego miasteczka na Podlasiu będą stygmatyzowani tym, że to zdarzyło się u nich: "już mamy sygnały...". Pustosłowie podkręcające emocje. Oskarżanie całego społeczeństwa o tragedię rodzinną. To ważne, bo celem ubekistanu jest nieustanne jątrzenie Polaków. Poirytowanym, rozzłoszczonym społeczeństwem łatwo się manipuluje.

Beznadziejny program Bronisława Wildsteina. Sprowadzanie uwagi widzów na manowce. Rozwlekła pseudoanaliza afery Rywina. To klasyczne odwracanie uwagi od tego, co dzieje się dzisiaj, tu i teraz. Bardzo ważna funkcja. Wildstein ma udawać intelektualistę. W rzeczywistości ma jednak niczego nie mówić i kręcić się bezsensownie w kółko.

Misja Specjalna Anity Gargas zajęła się ostatnio dwoma tematami: kontaktami marszałka Sejmu Bronisława Komorowskiego z funkcjonariuszami rozwiązanych Wojskowych Służb Informacyjnych i sprawą jakiegoś targowiska w Tychach. Materiał filmowy kręcony chaotycznie, mający pozorować akcję i odsłanianie tajemnic. Pogoń kamery za Komorowskim w Sejmie. Chaos. Nie powiedziano nic istotnego i nowego w tej sprawie. Zmarnowany czas antenowy. Fatalny pomysł i fatalna realizacja. Wszystko zgodnie z zasadą "ujawniaj ujawnione". W rzeczywistości zajmowanie cennego czasu antenowego. By nie można było spokojnie i rzeczowo społeczeństwu mówić o rzeczach ważnych.

Materiał o Tychach jeszcze gorszy od pierwszego. Wokół dzieją się sprawy naprawdę ważne, ale zadaniem Misji Specjalnej jest pozorowany opis rzeczywistości i zagłuszanie. Czego się dowiedzieliśmy z materiału o targowisku? Ostry lokalny spór i tyle. Ujawniane tego, co dawno już ujawnione.

Ważna dla całego kraju sprawa to np. skok Platformy Obywatelskiej na fundusze pomocowe Unii Europejskiej i dzielenie jej między swoich - patrz ostatnich kilka wpisów. Inna fundamentalnie ważna sprawa to służba zdrowia i skok polityków na pieniądze z tym związane. I znów Dolny Śląsk i znów rwanie kasy.

Jednak ani Pospieszalski, ani Wildstein ani Gargas tematów niebezpiecznych dla Platformy nie ruszą. Tak, jakby instrukcje mówiły wyraźnie:

• Ujawniaj ujawnione
• Patrz zawsze do tyłu
• Sprowadzaj na manowce
• Zagłuszaj pustosłowiem bez konkretów
• Pozoruj odsłanianie tajemnic, niczego nie odsłaniając
• Wzniecaj emocje i gniew słuchaczy
• Zastraszaj ich
• Twórz klimat zagrożenia

Celem wszystkich powyższych programów jest podburzanie publiczności. Społeczeństwem podenerwowanym znacznie łatwiej się manipuluje, niż społeczeństwem ludzi spokojnych i dobrze poinformowanych.

Rwanie z POdszewką

Z różnych stron wychodzą afery, w które zamieszani są członkowie Platformy Obywatelskiej.

Oto Piotr Borys, członek Platformy Obywatelskiej z Lubina, wicemarszałek województwa dolnośląskiego. Oto jego żona, Marzena Krauz-Borys, skarbnik fundacji Civis Europae z Lubina. Niedawno fundacja otrzymała 5,7 miliona dotacji z funduszy unijnych. Jak na nieduże stowarzyszenie, pieniądze ogromne. Z witryny internetowej stowarzyszenia widać, że powstało głównie po to, by doić fundusze unijne i państwowe, bo pozoruje działalność jedynie wtedy, kiedy dostaje dotację.

Głównym celem Stowarzyszenia jest propagowanie wiedzy o Unii Europejskiej w formie konferencji, warsztatów, szkoleń, spotkań kulturalnych i konkursów.

Serwis internetowy - wydmuszka służy pozorowaniu istnienia. W dziale "Aktualności" opublikowano cztery (4) mało istotne wiadomości.

Gazeta Wyborcza w dziale wrocławskim napisała o wątpliwościach radnych PiS z sejmiku wojewódzkiego, którzy chcą przeprowadzić kontrolę przyznawania dotacji. Nie zająknęła się jednak ani słowem, że Piotr Borys, wicemarszałek województwa dolnośląskiego, jest członkiem komisji rewizyjnej stowarzyszenia Civis Europae. Szefową stowarzyszenia jest Barbara Skórzewska z Platformy Obywatelskiej w Lubinie. Oba te fakty Wyborcza przed czytelnikami ukryła.

Zauważmy, że Wyborcza postąpiła ściśle według instrukcji "ujawniaj tylko to, co już zostało ujawnione, nic ponadto".

W portalu echomiasta.pl pojawił się kolejny artykuł na temat nieprawidłowości przy przyznawaniu funduszy unijnych we Wrocławiu:

Mail z tymi listami dotarł do wielu osób, między innymi do Federacji Pracodawców Polski Zachodniej, którzy również starają się o dotacje unijne z tego programu. Kiedy zobaczyli to, co my, natychmiast zażądali od marszałka wyjaśnień. Niestety, Marka Łapińskiego nie ma. Bawi w Indiach. Mamy nadzieję, że gdy wróci, odpyta swojego podwładnego wicemarszałka Piotra Borysa, jak to się stało, że jego żona zasiada we władzach lubińskiego stowarzyszenia, które dostało dofinansowanie, choć opinia eksperta ministerstwa w tej sprawie była negatywna.

W portalu echomiasta.pl nie wiedzą chyba jeszcze, że Piotr Borys, wicemarszałek województwa dolnośląskiego jest wiceprzewodniczącym Rady Wykonawczej FPPZ. Nic też nie piszą tam o Schetynie, choć to właśnie Grzegorz Schetyna stoi za karierą Borysa.

Przypomnijmy, że w wieku 22 lat, czyli w 1998 Piotr Borys został radnym w Lubinie i od razu ruszył po konfitury. W latach 1998-2000:

• Członek Walnego Zgromadzenia Akcjonariuszy MPEC TERMAL SA
• Członek Zgromadzenia Wspólników MPWiK Sp. z o.o. Lubin
• Członek Zgromadzenia Wspólników Miejskiego Przedsiębiorstwa Gospodarowania Odpadami Mundo Sp. z o.o. Lubin
• Członek Zgromadzenia Wspólników Miejskiego Przedsiębiorstwa Oczyszczania Miasta Sp. z o.o. Lubin

A później karuzela między spółkami kontrolowanymi przez Platformę Obywatelską:

• 2000-2001 spółka komunalna Termal SA w Lubinie
• 2001-2003 Agencja Rozwoju Regionalnego (członek zarządu, prezes zarządu, kierownik ds. funduszy europejskich)
• 2003 - 2006 Prezes zarządu Aquapark Polkowice SA
• Od grudnia 2006 w dolnośląskim Urzędzie Marszałkowskim.

Piotr Borys urodził się w 1976. Proszę popatrzeć na daty, w jakim wieku został prezesem ARR ARLEG i Aquaparku w Polkowicach. Typowa kariera ciągniętego za uszy do góry aparatczyka.
Członkostwo partyjne, kolejno: Unia Wolności, Partia Demokratyczna demokraci.pl, Platforma Obywatelska. W swoim internetowym życiorysie pominął jednak historię przynależności partyjnej.

Ubloidy przeciw Radwańskim

Gazeta Wyborcza prowadzi negatywną kampanię przeciwko Agnieszce Radwańskiej. Być może przyczyną jest to, że gra po prostu za dobrze, albo to, że będąc Polką zrobiła zbyt dużą karierę, jak na oczekiwania ubekistanu. Ubekistan boi się Polaków, którzy są niezależnymi ludźmi sukcesu.

Domachowska jest natomiast traktowana przez Wyborczą bardzo życzliwie. Jeśli skoczy o 5 miejsc w rankingu, powiedzmy z 65 na 60 miejsce, chwalą wielkimi literami, że dokonała wielkiego skoku. Oto Dziennik z 15 września 2008. Dziennik czy Wyborcza - jeden pies. Nie ma różnicy. Ta sama linia programowa.

Być może rodzice Domachowskiej wywodzą się z PRL-owskiej komunistycznej nomenklatury. Na to wskazywałby sposób traktowania jej w mediach. Podobnie bowiem traktuje się członków rodzin ze środowisk akceptowanych przez ubekistan. Np. po ujawnieniu, że Maciej Damięcki był agentem SB, zaraz potem twarz syna Damięckiego, także aktora została umieszczony na okładce miesięcznika Sukces. O bardziej oczywistych przypadkach nie wspominam, bo każdy jako tako myślący widzi je doskonale.

Kampania przeciwko Radwańskiej trwa już od ponad roku. Stosowana jest przy tym typowa socjotechnika ubekistanu. Jeśli wygra, to piszą w tytule, że to był horror, albo użyją słowa w rodzaju "potworne". Celem GW jest zapewne zaprogramowanie u czytelnika automatycznie negatywnego skojarzenia nazwiska Radwańskiej, a co za tym idzie, do zniszczenia jej wizerunku.

A rosyjska tenisistka Szarapowa? Tu padają słowa typu "królowa".

Podobną prymitywną socjotechnikę Wyborcza stosuje wobec wszystkich przeciwników ubekistanu. Np. nazwiska z czołówki PiS w tytułach Wyborczej zawsze sąsiadują ze słowami typu kradzież, morderstwo, złodziej, przestępstwo. Zresztą podobnie traktowana jest Agnieszka Radwańska. Tytuł sąsiadujący z tytułem artykułu o Radwańskiej - patrz obrazek na początku wpisu - zawiera słowo morderstwo.

Ta socjotechnika nie została wymyślona niedawno. Jest to produkt komunistycznej, ubeckiej propagandy. Celem jest całkowita anihilacja pozytywnego wizerunku. Zniszczenie reputacji, wiarygodności, pozytywnego przekazu.

Celem tej agresji może być też rozbicie rodzinnego teamu Radwańskich, doprowadzenie do rodzinnego konfliktu. Na to wskazuje przeciwstawianie ojca córce.

Koryto swe widzę ogromne

Kiedy się czyta o stanowiskach zajmowanych przez członków Platformy Obywatelskiej w Lubinie i okolicach, robi się niedobrze. Rzecz nie w tym, że jakiś polityk gdzieś tam dostał funkcję w radzie nadzorczej. Rzecz w tym, że to jest wielkie żarcie typu all you can eat. Rwij, ile wlezie. Marek, Norbert, Barbara Wojnarowscy (młodszy Kamil Wojnarowski już czeka na swoją kolej), Piotr Borys, Marzena Krauz-Borys, Barbara Schmidt, Edward Schmidt, etc.

Miejskie Przedsiębiorstwo Energetyki Cieplnej Termal SA
Agencja Rozwoju Regionalnego ARLEG w Legnicy
Agencja Odzyskiwania Wierzytelności Progres
Szpital w Lubinie
Aquapark Polkowice
KGHM w różnych postaciach
Dolnośląski Urząd Marszałkowski
Federacja Pracodawców Polskich Zachodniej
Fundacja Civis Europae
itd.

W starostwie, którym zarządza Małgorzata Drygas-Majka z PO (Katarzyna Majka - córka? siostra? - w zarządzie lubińskiej PO), miesza się sprawy partyjne ze sprawami publicznymi. Partyjna agitka jest publikowana w serwisie internetowym starostwa:

LUBIN Prezydent kupuje głosy PiS-u?

Jak udało nam się nieoficjalnie dowiedzieć, planowana jest zmiana prezesa zarządu MPWiK w Lubinie.

Jarosław Wantuła, dotychczasowy prezes zarządu MPWiK w Lubinie prawdopodobnie będzie musiał opuścić swoje stanowisko.
Nasz informator, proszący o zachowanie anonimowości, powiedział, że jest to wynik porozumienia pomiędzy prezydentem Raczyńskim, a posłem PiS Adamem Lipińskim.
W zamian za poparcie prezydenta miasta, PiS mógłby obsadzić swoimi ludźmi Miejskie Przedsiębiorstwo Wodociągów i Kanalizacji.
Stanowisko prezesa miałby objąć były prezes KGHM Krzysztof Skóra. Na poparcie tej tezy wskazywałyby ostatnio częste wizyty Krzysztofa Skóry w Urzędzie Miejskim w Lubinie.
(...)

Autor: dees
Data: 2008-09-25 12:10:25

W starostwie pogrążonym po uszy w nePOtyzmie publikują partyjną agitację. Nie rozróżniają funkcji publicznej od funkcji partyjnej. W urzędzie jesteście urzędnikami i wykonujecie posługę opłacaną z pieniędzy podatnika. Walkę partyjną możecie prowadzić tylko po godzinach. Cytowana wiadomość mogłaby się ukazać w portalu partyjnym, ale nie w portalu starostwa!

Kuriozum, a jednocześnie świadectwo całkowitej degeneracji starostwa w Lubinie. Ludzie przesiąknięci wieloletnim rwaniem z podszewką stracili kontakt z rzeczywistością.

Jacek Protasiewicz, PO, fundusze UE

"W moim biurze będzie można przede wszystkim otrzymać informacje o programach finansowych i pomocowych Unii Europejskiej. Będzie można również porozmawiać z doradcą, który pomoże wypełnić wniosek o pieniądze unijne" mówi Jacek Protasiewicz, poseł Parlamentu Europejskiego.

Proces integracji Platformy Obywatelskiej z funduszami pomocowymi Unii Europejskiej postępuje. Można odnieść wrażenie, że to nie Polska dokonuje integracji z Unią Europejską, ale ludzie PO integrują się z pieniędzmi unijnymi.

Telezagadka

Ilu tajnych współpracowników SB znajduje się na tej sali?

24 września 2008 Kanclerz Niemiec Angela Merkel otrzymała doktorat honoris causa Politechniki Wrocławskiej. Honorowy tytuł otrzymuje przywódca z kraju, w którym definitywnie rozprawiono się z donosicielami tajnych służb komunistycznych Stasi. Uniwersytety wschodnich Niemiec zostały oczyszczone. Tymczasem na sali, w której odbywa się uroczystość zasiada paręset osób, a wśród nich niejeden tajny współpracownik SB.

Uzasadnienie przyznania tytułu honorowego opierało się na przesłankach politycznych i naukowych. Nie wiadomo jednak, dlaczego nie wspomniano w uzasadnieniu o współpracownikach Stasi i SB na polskich i niemieckich uczelniach oraz o tym, że Niemcy rozwiązały ten problem, a w Polsce esbeccy tajniacy solidarnie wspięli się na szczyty kariery akademickiej.

To mogłaby być ważna scena polskiego filmu. Mogłaby się znaleźć w niejednym scenariuszu. Mogłaby otwierać film.

Ale dotąd żaden film nie pokazał prawdy o PRL. Żaden. Funkcjonariusze czuwają.

Aleksander Wolszczan, tajny współpracownik SB

Prezydent University of Pennsylvania, gdzie obecnie pracuje Wolszczan powiedział kilka lat temu, że uniwersytet powinien także stymulować rozwój charakteru (osobowości), świadomości, postawy obywatelskiej i odpowiedzialności społecznej:

But while intellectual development is the primary purpose of higher education, I believe that a university should also promote the development of character, conscience, citizenship and social responsibility. In my view, this is one of the most fundamental problems facing higher education today and we cannot ignore our obligation to help foster the development of solid values and sound character.

Edukacji nie da się oddzielić od zachowań społecznych, od pojęcia dobra i zła.

Funkcjonariusze w mediach znów zalali nas kłamstwami o rzekomo nieszkodliwej działalności Wolszczana. Nieszkodliwy donos do SB nigdy nie istniał. Najdrobniejsza informacja służyła m.in. do tworzenia portretu psychologicznego inwigilowanego, dzięki czemu dalsze destrukcja przeciwko danej osobie i jego rodzinie mogły być prowadzone coraz łatwiej i coraz dokładniej.

Świat akademicki był dokładnie kontrolowany. Komu pozwolić, komu zabronić. Komu awans, komu blokada. Kogo zniszczyć, komu robić dobrą opinię. Szczegółowo i dokładnie. Z ramienia PZPR i z ramienia SB.

Jeżeli ktoś myśli, że tajni współpracownicy SB przestali działać przeciwko Polsce i społeczeństwu polskiemu, to się grubo myli. Najłatwiej to zauważyć w mediach. Ale są w każdym liczącym się środowisku. Proszę nie mieć co do tego żadnych złudzeń.

Dlatego współpraca z SB to nie historia. To współczesność.

Wszystkie dotychczasowe ujawnienia współpracowników SB były rozgrywane w mediach podobnie. Najpierw kontrolowane ujawnienie afery, ale tylko takiej, o której wiadomo już, że wyjdzie na jaw i nie da się jej uniknąć. O Wolszczanie wiedziały już przecież władze Uniwerstytetu w Toruniu. Gazeta Polska postąpiła więc zgodnie z regułą: ujawniaj ujawnione, nic ponadto. Dalej szybkie zamiatanie afery przez posłusznych funkcjonariuszy. Żadnych dociekań, trudnych pytań, dotarcia do ludzi, których niszczyli esbecy i ich TW.

Wystarczy zadać pytanie, dlaczego w mediach nie ma historii ofiar esbeckich prześladowań?

Firma rodzinnego Polaka

Dolnośląski Urząd Marszałkowski. Przyjazny dla członków i sympatyków Polskiego Stronnictwa Ludowego i Partii Demokratycznej. Wcześniej wiedzieliśmy, że przyjazny on jest dla Platformy Obywatelskiej (afera z Joanną Naliwajko, szwagierką prezydenta Jeleniej Góry, Marka Obrębalskiego z PO).

Gazeta Wyborcza dzisiaj anonsuje na stronie głównej swojego portalu artykuł o przyjaznym pracodawcy:

Zaglądamy do niego i co widzimy?

Agnieszka Rauk pracuje w dolnośląskim Urzędzie Marszałkowskim. Zajmuje się pozyskiwaniem funduszy z Unii Europejskiej - doradza, pisze programy, jeździ na szkolenia. Dwa lata temu urodziła córkę. Gdy po pięciu miesiącach wróciła do pracy, urząd zaproponował jej udział w pionierskim programie telepracy dla mam. - To było coś zupełnie nowego. Miałam być w grupie pracowników testujących unijny program "Rodzic - pracownik". Mieliśmy przetestować, czy w polskich warunkach telepraca się sprawdza - opowiada. Eksperyment trwał rok. Kilkudziesięciu pracodawców przez rok zatrudniało osoby na urlopach wychowawczych i przez internet zlecało im prace.

Agnieszka Rauk startowała w wyborach do rady miejskiej Wrocławia w 2006 z ramienia PSL, lista nr 6, na miejscu 5.

Dalej same peany na cześć programu. A kto koordynował program? Koordynatorem programu był Wojciech Sury, członek Partii Demokratycznej demokraci.pl (wcześniej w młodzieżówce Unii Wolności):

Wojciech Sury, koordynator zakończonego już unijnego projektu "Rodzic - pracownik": - Po raz pierwszy w Polsce pokazaliśmy, że jeśli się chce, to można połączyć życie rodzinne z zawodowym.

Panie Sury, my już wiemy, że można połączyć życie rodzinne z zawodowym. Najlepiej to wychodzi członkom Platformy Obywatelskiej na Dolnym Śląsku.

Przypomnijmy, że Wojciech Sury, koordynator tego programu to kolega partyjny Piotra Borysa z Partii Demokratycznej. Borys nie tak dawno przepisał się do PO i natychmiast jego kariera ruszyła z kopyta pod troskliwym okiem Grzegorza Schetyny, który za tą karierą stoi.

Gazeta Wyborcza nie zadała następujących pytań:

• W jaki sposób Wojciech Sury z Partii Demokratycznej został koordynatorem programu "Rodzic - pracownik"?

• Jakie wynagrodzenie otrzymał Sury za nadzorowanie tego programu?

• Czy na decyzję o powołaniu go na koordynatora miał wpływ Piotr Borys z PO (wcześniej Partia Demokratyczna, kolega partyjny Surego)?

• W jaki sposób wybrano Agnieszkę Sury na beneficjenta programu? Kto podjął decyzję? W jaki sposób przeprowadzono selekcję kandydatów?

Gazeta Wyborcza: oczy szeroko zamknięte.